Vrijdagnacht werd ik plotseling gewekt door een scherpe pijn die mijn maag doorboorde als een dolk. Het voelde alsof er een tornado van spanning door mijn lichaam raasde, op zoek naar een uitweg. Ondanks de pijn slaagde ik erin om de ochtend door te komen en mijn werk af te handelen. Maar naarmate de dag vorderde, werd de pijn ondraaglijk en moest ik uiteindelijk mijn werk afbellen. De opluchting was bijna tastbaar toen de spanning langzaam begon te verdwijnen, samen met mijn maagklachten.
Die avond, nadat ik me had overgegeven aan een beetje voetbal en muziek om mijn gedachten af te leiden, kroop ik vroeger dan normaal in bed. Maar de rust was van korte duur, want mijn dromen werden overspoeld met een chaos van alles wat er op dit moment in mijn leven afspeelt. Ik ontwaakte met een bonzend hoofd en een verstikkende migraine. De spanning had zich verplaatst van mijn maag naar mijn hoofd, en nu voelde het alsof het me volledig opslokte.
Ik voel me een beetje hopeloos te midden van dit alles. Het lijkt alsof er geen ontsnappen is aan de constante strijd tegen mijn eigen geest en lichaam.
Reactie plaatsen
Reacties